Mój Maczek: Jak pisać — wyrównanie tekstu i wyróżnienia

Jak pisać? Napisano o tym wiele książek. Mogę napisać o moich przemyśleniach na ten temat. Można przeczytać wiele książek, wtedy więcej wiemy, ale jeszcze nie jesteśmy specjalistami. A co ma zrobić użytkownik, któremu nie chce się tego wszystkiego czytać? Coś powinien wiedzieć. O tym, oczywiście pod katem mojego zdania postaram się napisać.

Do czasów wejścia komputerów nasze drukarstwo było oparte o podwaliny niemieckie. Wraz z wejściem komputerów weszły też zasady amerykańskie. Oczywiście specjaliści w tym się nie pogubią, ale co ma zrobić normalny człowiek? Kiedyś były normy, które obowiązywały. Państwowa norma PN obowiązywała wszystkich, natomiast branżowa norma BN tylko w danej branży. Wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej normy utraciły swoją restrykcyjną moc. Co w takim razie robić? Można kupić sobie książkę, tylko jaką? Mnie wydaje się, że tylko polskiego autora, tak będzie najbezpieczniej. Jak będziemy chcieli pisać długi tekst (praca, książka) i ma być on poprawny możemy sobie kupić książkę pana Roberta Chwałowskiego ― Typografia typowej książki. Muszę napisać, że zetknęłam się z różnymi typograficznymi teoriami. Wydaje mi się, że ta książka może być przydatna, bo nie jest za obszerna, a wyczerpuje potrzebne zagadnienia.

To, co tutaj napiszę, można potraktować jak krótką ściągawkę z tej materii.

Litery
Najpierw wielkość liter. Co tylko się da piszemy literami tekstowymi, nie wersalikami. Dlaczego? Bo tekst pisany wersalikami czyta się literkę po literce, a tekst pisany literami tekstowymi czyta się frazami. Widać to na obrysach w poniższym rysunku (litery tekstowe, poniżej wersaliki).

Na tym obrazku mamy tekst napisany literami tekstowymi i wersalikami. Można zrobić sobie ćwiczenie, który jest bardziej czytelny. Poniżej obrazek, na którym możemy to sprawdzić.

Jakie wybrać pismo?

Do pisania długich tekstów bardziej nadaje się pismo szeryfowe. Szybciej taki tekst się czyta. Podobno to własność szeryfów, oko ludzkie ślizga się po szeryfach i dlatego prędkość czytania jest większa. Natomiast pismo bezszeryfowe jest bardziej wyraziste i nadaje się bardziej na krótki tekst. Który tytuł bardziej rzuca się w oczy?

Pismo stałe również nie nadaje się do pisania długich tekstów, tak jak i pismo kaligraficzne. Na poniższym obrazku mamy: pismo stałe, pismo proporcjonalne, pismo kaligraficzne.

A jakie wybrać pismo? Wszystko zależy od tego, co chcemy napisać. Tekst piszemy pismem prostym. Jeżeli chcemy uzyskać pismo pochylone czy grube to je wybierzmy, może twórca zaprojektował tę odmianę. Jeśli nie ma innej możliwości możemy skorzystać z radosnej twórczości naszego komputera, czyli kursywy (I) czy pogrubienia (B). W Maku okienko czcionek jest bardzo wygodne.

O tym będzie więcej przy pokazaniu pracy edytora TextEdit. Natomiast należy unikać podkreślenia, bowiem przecina litery, które mają wydłużenia dolne (w wersalikach tego nie mamy). To co prawda naszego edytora nie dotyczy, bo jest taki sprytny, że daje sobie radę z podkreśleniami. A podkreślenia w naszym edytorze są różne.

A tak wygląda to w innym edytorze tekstu.

Wyrównanie tekstu

Podobno oko ludzkie ma taką własność, że poszukuje lewego marginesu. Więc wyrównujemy nasz tekst do lewego marginesu, wtedy prawy margines jest nierówny, układa się z tzw. chorągiewkę. Możemy tekst wyrównać do lewego i prawego marginesu (wyjustować), ale musimy uważać, aby nie było korytarzy. Jak je zauważyć? Wystarczy zmrużyć oczy i popatrzeć na napisany tekst. Oczywiście przy takim wyrównaniu nie unikniemy niedociągnięć, zróbmy tak, aby bardzo nie raziło. Tekst może być też wyśrodkowany. Stosujemy go rzadko, tylko dla czcionek większych niż 14 punktów, raczej do krótkich tekstów, np. dyplomów.

Tekst wyrównany do lewej strony (układ od czoła)

Tekst wyjustowany (układ blokowy)

Tekst wyśrodkowany (układ z wypośrodkowaniem)

Wyróżnienia w tekście

Tekst wyróżniamy za pomocą cudzysłowów lub kursywy. Stosujemy cudzysłowy apostrofowe i jak potrzeba następnych stosujemy cudzysłowy niemieckie.

Na poniższym obrazku są różne cudzysłowy.